Τα
ουσιαστικά προσόντα του εκκλησιαστικού συμβούλου είναι τα εξής:
α) Πίστη στο Ιησού
Χριστό και τα δόγματα της πίστεως μας, επιθυμία για πνευματική ζωή, ορθή
αντίληψη δια την Εκκλησία, συμμετοχή στη λειτουργική ζωή της Ενορίας. Η
έγκαιρη προσέλευση του Εκκλησιαστικού
Συμβούλου στις Ιερές Ακολουθίες της Κυριακής
και των άλλων εορτών είναι αναγκαία και πολύ σημαντική διότι λειτουργεί
θετικά ως παράδειγμα για τα υπόλοιπα μέλη της Ενορίας. Οι Εκκλησιαστικοί
σύμβουλοι αναλαμβάνουν μεγάλο έργο απέναντι στο Θεό και τους ανθρώπους γίνονται
συνεργοί στο έργο της Εκκλησίας το οποίο διενεργείται στις ενορίες που αποτελούν τον αμπελώνα Κυρίου μας.
Ο Εκκλησιαστικός σύμβουλος
όπως και ο Ιερέας θα πρέπει ως πρότυπο χριστιανού με την ζωή του να εμπνέει
τους χριστιανούς και όχι να τους σκανδαλίζει. Τόσο για τον Ιερέα όσο και τους συνεργάτες που
αυτός επιλέγει ισχύει ο λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου για να φωτίσεις
πρέπει πρώτα να φωτιστείς και για να αγιάσεις πρέπει πρώτα να αγιαστείς. Αυτό
είναι το βασικό προσόν του συνεργάτη του Ιερέα-Προέδρου του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου,
όμως δεν είναι το μόνο υπάρχουν και άλλα που είναι εξίσου σημαντικά.
β) Σχέση εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας με τον Ιερέα σεβασμός
προς το πρόσωπό του. Η επικοινωνία μεταξύ τους αλλά και με τα άλλα μέλη είναι καθοριστικής
σημασίας διότι μαζί θα αντιμετωπίσουν
κρίσεις και δυσκολίες και θα πρέπει να υπάρχει απόθεμα αμοιβαίας εκτίμησης ώστε
να αντιμετωπιστούν όλα με προσευχή και προσοχή. Ο Ιερέας δεν είναι αλάνθαστος σαν
άνθρωπος μπορεί να υποπέσει σε λάθη τότε οι Εκκλησιαστικοί σύμβουλοι θα
συμβουλέψουν τον Ιερέα και θα προφυλάξουν την Εκκλησία, την Ενορία, και Τον
Ιερέα από τις συνέπειες αυτών των λαθών. Οι παρεμβάσεις των επιτρόπων
δεν θα πρέπει να αφορούν π.χ λειτουργικά θέματα η πνευματικής φύσεως με την
αρετή της διάκρισης θα καταλαβαίνουν τα όρια των αρμοδιοτήτων τους. Ιερείς και
Εκκλησιαστικό Συμβούλιο δεν είναι αντίπαλοι ή αντίζηλοι εργάζονται ως συνεργοί
στον ίδιο σκοπό. Δεν πρέπει ούτε ο Ιερέας να αγνοεί τους Εκκλησιαστικούς
επιτρόπους ούτε οι δεύτεροι να αγνοούν στον Ιερέα και όλοι μαζί στον επίσκοπό,
ο οποίος δεν είναι απλώς διοικητικός
προϊστάμενος αλλά και Πατέρας .
Αν συμβεί το αντίθετο δηλαδή αμοιβαία
καχυποψία, έλλειψη σεβασμού και αδυναμία επικοινωνίας ,τότε τα πράγματα θα
οδηγούνται σε αδιέξοδο και θα ζημιώνεται η ενότητα της Εκκλησιαστικής κοινότητας.
γ) Επαρκείς γραμματικές γνώσεις απαιτούνται από τους
Εκκλησιαστικούς Συμβούλους ώστε να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν π.χ. τις
Εγκυκλίους του Επισκόπου ή της Ιεράς Συνόδου. Να μπορούν να επικοινωνούν με τα
μέλη της ενορίας και να ενημερώνουν
επαρκώς για όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν
στην ενορία π.χ. τα λειτουργικά προγράμματα, τις δραστηριότητες κ.α. Να μπορούν
να κατανοούν η και να συντάσσουν τα πρακτικά π.χ. ο Γραμματεύς και να κατανοούν
τα παραστατικά και τα οικονομικά θέματα π.χ. ο Ταμίας. Επίσης ένα πλήθος
εγγράφων και αποφάσεων που άπτονται της ευθύνης του Εκκλησιαστικού επιτρόπου.
δ) Οι Εκκλησιαστικοί επίτροποι δεν είναι μια ομάδα ανθρώπων
που διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις του Ιερού Ναού π.χ. καταμετρήσεις, περιφορές
δίσκων κλπ. Μαζί με τον Ιερέα οφείλουν να κρατούν την ενορία σε πνευματική
εγρήγορση με πνευματικές ευκαιρίες όπως λειτουργικές συνάξεις, ιερά
προσκυνήματα, πνευματικές ομιλίες κ.α. Συνεπώς χρειάζεται δημιουργικότητα -
ικανότητα-προσπάθεια.
ε) Οι Εκκλησιαστικοί σύμβουλοι δεν θα πρέπει να είναι ενεργά
ενταγμένοι σε πολιτικές ομάδες κόμματα, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ, διότι το ποίμνιο είναι ενιαίο και
προέρχεται από όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις οπότε η μονομέρεια των επιτρόπων
θα απογοητεύει και θα σκανδαλίζει τους ενορίτες. Αυτό αποτελεί και τυπική
προϋπόθεση αλλά έχει και ουσιαστική αξία. Επίσης ο Εκκλησιαστικός επίτροπός δεν
πρέπει να αισθάνεται την ενορία σαν ιδιοκτησία του ή ακόμη χειρότερα σαν
επιχείρηση του.
στ) Επίσης ουσιαστικό προσόν
των Εκκλησιαστικών Συμβούλων είναι να είναι κοινωνικά και επαγγελματικά
καταξιωμένοι. Δηλαδή να έχουν μια εσωτερική πληρότητα ώστε να μη χρειάζονται να
καταξιωθούν στην Εκκλησιαστική τους Διακονία. Δεν πρέπει ο επίτροπός να επιζητά
την αυτοπροβολή μέσα στην Εκκλησία. Επίσης να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι ώστε στην ενδεχομένη
καχυποψία των ενοριτών να απαντά η λογική.
Η ευγένεια είναι ένα ακόμη ουσιαστικό προσόν , με ευγένεια
πρέπει να επιβάλλεται η ευταξία στο ναό που είναι έργο του Εκκλησιαστικού
συμβούλου. Οι φωνές και αγένειες δεν ταιριάζουν στην Ιερότητα του χώρου και δεν
ταιριάζουν σε χριστιανούς.
Για όλη αυτή την προσφορά του
Εκκλησιαστικού Συμβούλου δεν προβλέπεται ούτε μισθός ούτε άλλης μορφής
ανταπόδοση η θέση είναι τιμητική και άμισθη . Ο Εκκλησιαστικός Σύμβουλος νιώθει την μεταχαρά
δηλαδή την χαρά της προσφοράς στο έργο της Εκκλησίας του Χριστού μια ιδιαίτερη χαρά
μεγαλύτερης διάρκειας από την απλή χαρά διότι προέρχεται από θυσία και κόπους ανιδιοτελείς
με αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο.
«Θυμάμαι ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό
Κυριακής, νύχτα ακόμη έξω, τα μάτια μου έκλειναν, αλλά μέσα μου είχα μεγάλη
χαρά, μια αδικαιολόγητη ζεστασιά. Ρωτάω τον άλλο επίτροπο "Γιάννη, τη νιώθεις
τη χαρά;", "ναι" μου απαντάει. "Αν ήμασταν αλλού, σε κάποιο χειμερινό
προορισμό, θα είχαμε τέτοια χαρά", τον ξαναρωτάω. "Όχι" μου λέει. Ε, αυτή είναι
η "πληρωμή" για όλη τη δουλειά που κάνουμε προσφέροντας από τη θέση του
επιτρόπου» θα πει στην «Ε» ο Αντώνης Αραμπατζής, ένας εκ των τεσσάρων επιτρόπων
που διακονεί τον Άγιο Αχίλλιο στο Αχίλλειο Λάρισας, μιλώντας για τη θέση
ευθύνης που διακονεί.
Μπορεί κάποιος να πει και γιατί να
δεχθώ τόσες ευθύνες χωρίς αντάλλαγμα. Το αντάλλαγμα είναι η ευλογία του Θεού στους ίδιους και
στις οικογένειες των επιτρόπων. Στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας προσευχόμαστε
συχνά υπέρ των επιτροπών. Στο χώρο του Ναού
έχουν περίοπτη Θέση τα στασίδια των Επιτρόπων, αφού είναι εκπρόσωποι του τάγματος
των λαϊκών. Συμπερασματικά η συμβολή των Εκκλησιαστικών Συμβούλων είναι
καθοριστικής σημασίας για την υγιή ζωή της Ενορίας και αποδεικνύει την
ανιδιοτελή αγάπη τους για τον Θεό και τον άνθρωπο. Τα προσόντα του
Εκκλησιαστικού Συμβούλου που αναλύσαμε παραπάνω μας διασφαλίζουν το καλύτερο
δυνατό για την Εκκλησία μας.
πατήρ Νικόδημος Παχόγλου.
